كيست آن كس كه به خدا قرض نيكويى دهد تا آن را براى او چند برابر بيفزايد؟ و خداست كه [در معيشت بندگان] تنگى و گشايش پديد ميآورد و به سوى او بازگردانده ميشويد.
• فكرش را بكنيد! همان خدايي كه گفته همهي شماها فقيريد و اين منم كه بينيازم (فاطر/15)، همان خدايي كه گفته اين منم كه به همهي شماها روزي ميدهم، كه گفته كليدِ گنجينههاي آسمان و زمين دستِ من است (شوري/12)، هم او گفته؛ بياييد و به من قرض بدهيد. شوخي نميكند. راست گفته. تازه، قرار است چند برابرِ آن قرض را هم به ما برگرداند.
• دقت كردهايد به اول قرآن، آنجا كه ميخوانيم، يكي از نشانههاي آدمهاي با تقوا، اين است كه به غيب ايمان دارند؟ (بقره/3) هميشه فكر كردهام، انفاق كردن، انفاقهاي درست و حسابي كردن، فارغ از حس نوعدوستي و محبت، از آنهايي برميآيد كه باور داشته باشند دارند به خدا قرض ميدهند؛ به يك وجودِ بينياز كه همهي داشتهها دستِ اوست. و يقين داشته باشند آن وجودِ بينياز، چند برابر بهتر و بيشترش را به آنها بازميگرداند. اين ايمان به غيب است كه ميتواند آدم را به بخششهاي عجيب و غريب وا دارد و گرنه انفاق، با هيچ منطقِ رياضي و اقتصادي، با عقلِ معاش جور در نميآيد.
• خواستم بگويم خدايي كه بينياز و بيهمتاست، چندين بار توي قرآنش خطاب به من و شما گفته آيا كسي هست به من قرض بدهد تا چندين برابر به او برگردانم؟ جوابش را چه بدهيم؟
مَنْ ذَا الَّذي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثيرَةً وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ